Otkrih nedavno poeziju italijanskog romantičarskog pesnika Đakoma Leopardija. Nije se baš naživeo, svega 39 godina. Kad uzmemo u obzir njegov poziv, nije ni čudo. Izgleda da poetama nije suđeno da budu dugovečni. Naravno, bio je pravi knjiški moljac i "tečno govorio i pisao latinski, grčki i hebrejski". Bio je vrlo mračan i depresivan tip, uvek u nešto razočaran. Međutim, ono što je fascinantno, jeste da je njegova poezija ostala nepomućena njegovim sumornim raspoloženjima i da se kroz nju provlači ljubav prema ljudima, prirodi i životu. Evo jedne pesme koja me je potpuno očarala (u genijalnom prepevu Vladete Košutića) i koja se našla na jednom od mojih crteža:
L'infinito Beskrajnost
Sempre caro mi fu quest'ermo colle Drag mi vazda beše taj osamljen breg
E questa siepe, che da tanta parte i živica ova, koja mom pogledu
Dell'ultimo orizzonte il guardo esclude. najdalji deo vidika sakriva.
Ma sedendo e mirando, interminati Ali tu sedeći i gledajuć nad njom
Spazi di la da quella, e sovrumani prostranstva beskrajna, ja nadublji mir
Silenzi, e profondissima quiete i tišinu nadzemaljsku
Io nel pensier mi fingo; ove per poco zamišljam, i srcem skoro
Il cor non si spaura. E come il vento strepim. I, huk vetra slušajući
Odo stormir tra queste piante, io quello međ biljkama ovim, ja tišinu
Infinito silenzio a questa voce neizmernu s ovim glasom
Vo comparando: e mi sovvien l'eterno, poredim i na večnost mislim,
E le morte stagioni, e la presente na minulo vreme i sadašnje, živo
E viva, e il suon di lei. Cosi tra questa i na zvuk mu. Tako
Immensita s'annega il pensier mio: u tu beskrajnost se misao utapa
E il naufragar m'e dolce in questo mare. i brodolom meni drag je na tom moru.
L'infinito Beskrajnost
Sempre caro mi fu quest'ermo colle Drag mi vazda beše taj osamljen breg
E questa siepe, che da tanta parte i živica ova, koja mom pogledu
Dell'ultimo orizzonte il guardo esclude. najdalji deo vidika sakriva.
Ma sedendo e mirando, interminati Ali tu sedeći i gledajuć nad njom
Spazi di la da quella, e sovrumani prostranstva beskrajna, ja nadublji mir
Silenzi, e profondissima quiete i tišinu nadzemaljsku
Io nel pensier mi fingo; ove per poco zamišljam, i srcem skoro
Il cor non si spaura. E come il vento strepim. I, huk vetra slušajući
Odo stormir tra queste piante, io quello međ biljkama ovim, ja tišinu
Infinito silenzio a questa voce neizmernu s ovim glasom
Vo comparando: e mi sovvien l'eterno, poredim i na večnost mislim,
E le morte stagioni, e la presente na minulo vreme i sadašnje, živo
E viva, e il suon di lei. Cosi tra questa i na zvuk mu. Tako
Immensita s'annega il pensier mio: u tu beskrajnost se misao utapa
E il naufragar m'e dolce in questo mare. i brodolom meni drag je na tom moru.
***
Ne znam da li je do ovog snega ili oblačnog vremena, tek stalno mi se spava i stvari samo započinjem, a ni jednu ne dovodim do kraja. Tako i ove muhare čekaju da neko sedne i završi ih...
Pečurke od papira, novina i krpica
Čudna neka zima, sneg noću napada, a preko dana se otopi, tako da od sankanja nema ništa...
Neko od snega napravi sneška, a neko...auto. Ovaj divan model stoji ispred vile Minjon u Vrnjačkoj Banji.
Joja je ove zime naučila da plete i prva stvar koju je isplela je šal za Makišku. Da se ne smrzne naš mali šugavko...
Volim zimu, čarobna je, ali kad će već jednom proleće...
I ja kažem, kad će proljeće!
ОдговориИзбришиJoja je stvarno vrijedna djevojčica, kad sam bila njenih godina preko praznika sam bila kod tetke Milke, tatine sestre koja me je učila štrikati, međutim nije bilo uspješno...
Pjesma je stvarno fantastična, najljepše je sanjariti skriven tako negdje među cvijećem i živicama...baš umiruje taj ugođaj u pjesmi...
Ja sam se kod mojih ukućana toliko jadala i čeznula za makar jednim vedrim i sunčanim danom i evo, stvarno, ovih par proteklih dana je bilo veličanstveno. Čini mi se kao da su svetlo nebo bez oblaka i sunce dovoljni da bi čovek bio srećan.
ИзбришиJoja je presmešna. Da samo možeš da je vidiš kad krene da mota nešto sa iglama i stalno joj ispadaju petlje :)
A poezija! Poezija nam je neophodna, jer našu misao uzdiže iznad običnog, svakodnevnog života, čini da stvari dobiju drugačije obojenje i smisao...
Koliko lijepih stvari u jednom postu! Tvoje kreacije prelijepe, kombinovanje materijala na tvoj način, pa macin šal, macina zadovoljna faca, pa snješko-auto, pogled s tvog prozora.
ОдговориИзбришиOdličan prepjev Leopardijeve poezije! Čitam original, redaju mi se slike i emocije, čitam prepjev - osjećaj je isti!
Baš mi je drago da su ti se dopale fotografije! Nešto sam se ulenjila, i što se tiče stvaranja i što se tiče pisanja postova. Ali me sad ovo sunčano i ledeno vreme inspiriše da se opet pokrenem.
ИзбришиŠto se tiče Leopardija, ti si najmerodavnija da sudiš o tome koliko je prepev uspešan. Ja, na žalost, italijanski ne znam (ponešto prepoznajem na osnovu francuskog), ali smo se Kisa i ja naoštrile i rešile da počnemo da ga učimo. On ima tako lepu i, za uho, prijatnu melodiku. Meni je pesma u prepevu zvučala predivno i drago mi je što sam saznala da je prevodilac uspeo da dočara lepotu.